سلام برحسین… سلام بر محرم حسین…
دوباره محرم حسین از راه می رسد…
دوباره عطرخوش حسینی بر مشام می رسد…
دوباره زمزمه ی نام حسین از کوچه و‌خیابان به گوش می رسد…
خدای من، چه حس و حال غریبی است!!!
آقاجان، دلم میخواد بیام به کربلات و تو بین الحرمین فدات بشوم.
کاش، آن روز در کربلا بودم و جانم را فدای شما میکردم.
خوشا به حال زائرانت، خوشا به حال کسانی که شش گوشه ات رادرک کرده اند…
آقاجان، می شود من هم زائرت شوم؟؟؟
حسین جان به حق مادرت قسم مراهم دریاب…

نویسنده: خودم

فضاسازی، محرم95

حوزه علمیه معصومیه قیدار

همیشه وقتی بر سر دو راهی قرار می گیری؛
واقعا انتخاب برایت سخت می شود، نمیدانی کدام یک را انتخاب کنی…
اما یک دوراهی وجود داردکه، احساس می کنم، وقتی می خواهی یک راه را انتخاب کنی، لحظه ای باشد سخت، اما شیرین…
لحظه ای که سالیان سال آرزویش را دارم…
خدایا چقدر دوست دارم، در این دوراهی قرار بگیرم…
خدایا یعنی می شود، روزی چشمان را باز کنم و خود را دربین الحرمین ببینم؟؟؟
آری دوراهی که می گفتم بین الحرمین است…
وقتی چشمانت به گنبد باصفای علمدار کربلا و گنبد باصفای امام حسین بیفتد، اول به سمت کدام میروی؟؟؟
لحظه ای است سخت، اما شیرین…
خوش به حال عزیزانی که این لحظه را درک کرده اند…
خدایا یعنی می شود، من هم روزی در سجده ام بگویم، رسیدم کربلا الحمدالله…
حسین جان، این روزها همه به سمت حرمت می آیند…
آقا جان مراهم بطلب…

نویسنده:خودم

در هیاهوی این شهر آلوده هوا!
که نه دستت بـه مشهد می رسد
نـه بـه کربلا، نـه بـه نجف
و نـه حتی بـه قم!
دنج ترین جا…
برای پر کردن خلأ قلبت
همین جاست…
جایی کنار شهدا
آن هم از نوع گمنام!
اینجا بی اختیار خم میشود پاها
اشک میریزد چشم ها
حاجت میخواند لب ها

“شهداے گمنام”

مژده ای دل که شب میلاد کاظم آمده
فاطمه بر دیدن موسی بن جعفرآمده
کاظمین امشب چراغان ازوجود کاظم است
خانه ی صادق چراغان از حضور کاظم است