نماز خالصانه

براى پيامبر خدا دو شتر بزرگ آوردند. حضرت به اصحاب فرمود: آيا در ميان شما كسى هست دو ركعت نماز بخواند كه در آن هيچ گونه فكر دنيا به خود راه ندهد، تا يكى از اين دو شتر را به او بدهم اين فرمايش را چند بار تكرار فرمود، كسى از اصحاب پاسخ نداد، اميرالمؤمنين به پاخواست و عرض كرد: يا رسول الله! من مى توانم آن دو ركعت نماز را بخوانم .
پيامبر فرمود: بسيار خوب به جاى آور!
اميرالمؤمنين مشغول نماز شد، هنگامى كه سلام نماز را داد جبرئيل نازل شد، عرض كرد: خداوند مى فرمايد يكى از شترها را به على بده !
رسول خدا فرمود: شرط من اين بود كه هنگام نماز انديشه اى از امور دنيا را به خود راه ندهد.
جبرئيل گفت، خداوند مى فرمايد: هدف على اين بود كه كدام شتر چاقتر است او را بگيرد، بكشد و به فقرا بدهد، انديشه اش براى خدا بود، نه براى خودش بود و نه براى دنيا.
آنگاه پيامبر به خاطر تشكر از على هر دو شتر را به او داد.
خداوند نيز در ضمن آيه اى از آن حضرت قدردانى نموده ، فرمود:
«ان فى ذلك لذكرى لمن كان له قلب او القى السمع وهو شهيد»
سپس رسول خدا فرمود: هر كس دو ركعت نماز بخواند و در آن انديشه اى از امور دنيا به خود راه ندهد، خداوند از او خشنود شده و گناهانش را مى آمرزد.

بحار الانوار ج 36، ص 191