حسین فریاد می زند، هل من ناصر ینصرنی؟

من در حالی که نمازم قضا شده است می گویم لبیک یا حسین…. لبیک

حسین نگاه میکند، لبخند می زند وبه سوی دشمن تاخت می زند و من باز می گویم لبیک یا حسین…. لبیک

حسین شمشیر میخورد و من سر مادرم داد می زنم و می گویم لبیک یا حسین… لبیک

حسین سنگ می خورد، من در مجلس غیبت می گویم لبیک یا حسین… لبیک

حسین از اسب به زمین می افتد و عرش به لرزه درمی آید، و من در پس نگاه های حرام فریاد می زنم  لبیک یا حسین… لبیک

حسین رمق ندارد و باز فریاد می زند ،  هل من ناصر ینصرنی؟

من محتاطانه دروغ می گویم وباز  فریاد می زنم   لبیک یا حسین… لبیک

حسین سینه اش سنگین شده است، کسی روی سینه است

حسین  به من نگاه می کند و می گوید: تنهایم، یاریم کن

من گناه می کنم و باز فریاد می زنم، لبیک…

خورشید غروب کرده است…

من لبخندی می زنم و می گویم: اللهم عجل لولیک الفرج

به چشمان مهدی خیره می شوم و می گویم دوستت دارم، تنهایت نمی گذارم….

مهدی به محراب می رود و برای گناهان من طلب مغفرت می کند.

مهدی تنهاست، حسین تنهاست

من این را می دانم اما…   وای بر من که باز غفلت می کنم.