امام صادق ( علیه السلام ) همواره در پیشگاه خدا و در نهایت تواضع به سر می برد.

ارتباط و پیوند ایشان با خداوند چنان بود که همواره سجده ای طولانی انجام می داد و به یاد خدا بود،

ایشان مکرر با حالتی ملکـوتی و چشمی پر از اشـک

می فرمود: « رب لا تکلنی الی نفسی طرفه عین ابدا؛ پروردگارا مرا به اندازه یک چشم برهم زدن، به خویش وامگذار».