یکی از نزدیکان امام خمینی(ره) می گوید:

اگر ما بدون توجه قرآن را روی زمین می گذاشتیم،

امام آن را بر میداشت و می فرمود: قرآن نباید روی زمین بماند.

امام(ره) وقت تلاوت قرآن و ذکر مصیبت اهل بیت(ع) روی زمین می نشست.

روز 12 بهمن 1357 هنگامی که از هواپیما پیاده شد،

به هیچ وجه حاضر نشد جلوتر از برادر بزرگترش راه برود.

امام با همه محترمانه برخورد می کردند،

در دوران زندگیشان من تا کنون ندیدم یک مرتبه یک کسی را بلند صدا کند،

اسم کارگرشان را هم سبک صدا نمی زدند و با احترام نام می بردند…

سلام علیکم

فرد وارد قیامت می شود ، فکر می کند خبری است!

تعجب می کند! می گوید خدایا پس این همه نماز و عمره و روزه چه شد!؟

می گویند تو دل شکستی!

ریا کردی!

زهر زبان ریختی و بنده های خدا را تحقیر کردی!

جوانانی داریم که به ظاهر هم متدین هستند، اما وقتی درمورد او سوال می کنی، هیچکس

از او راضی نیست! به راحتی دل می شکند!

در خانه بداخلاقی می کند!

عزیز من پس چرا جلسه رفته بودی؟! چرا درس اخلاق رفته بودی؟!

وقتی اخلاقت را اصلاح نمی کنی ، استاد دیگر چه فایده دارد؟!

نقل از حضرت استاد فاطمی نیا(حفظه الله)

 می خواهم بگویم که این( جنگ) یک گنج است.

آیا ما خواهیم توانست این گنج رااستخراج کنیم یانه؟؟؟ این هنر ماست که بتوانیم استخراج کنیم.

امام سجاد توانست همان چند ساعت گنج عاشورا را استخراج کند.

امام باقر و ائمه بعد از ایشان هم استخراج کردندو آن چنان این چشمه جوشان را جاری نمودند که هنوز هم جاری است و همیشه هم در

زندگی منشأ خیر بوده، همیشه بیدار کرده، همیشه درس داده و یاد داده که چه کار باید کرد، الان هم همین طور است.

الان هرکدام از ما هر جمله ای از عبارات امام حسین را که برایمان مانده می خوانیم به یاد می آوریم و

احساس می کنیم که روح تازه ای می گیریم و حرف تازه ای می فهمیم.

مقام معظم رهبری

حدیث ولایت، ج7، ص238

در زمانی که امام در نجف بود، از ناحیه چشم دچار ناراحتی شده بود.

هنگامی که پزشک چشم، ایشان را معاینه کرد، توصیه نمود که چند روزی قرآن نخوانند و استراحت نمایند.

امام لبخند زدند و فرمودند: « دکتر! من چشمم را برای خواندن قرآن می خواهم! چه فایده دارد اگر چشم داشته باشم و قرآن نخوانم؟؟؟

شما کاری بکنید که من بتوانم قرآن بخوانم.»