معلم قرآن نمی خواهم!

وقعا از او انتظار نداشتم. وقتی از دفتر مدرسه مرا خواستند و گفتند احمد این کارو کرده، داشتم شاخ در می آوردم! او بچه بدی نبود؛ به مسایل مذهبی علاقه نشان می داد.

با ناراحتی رفتم سراغش و پرسیدم :« کلاس قرآن را چرا به هم ریختی؟ »

گفت: « اگر قرار است یک زن با سر برهنه بیاید و قرآن درس بدهد، اینها دروغ می گویند؛ اهل قرآن نیستند. »

غربت سبز، ص 92، شهید احمد یزدی