توی یه جمع بی حوصله نشسته بودم،

طبق عادت همیشگی مجله را ورق زدم تا به جدول رسیدم

همین که توی دلم خواندم سه عمودی

یکی گفت بلند بگو

گفتم یه کلمه سه حرفیه

از همه چیز برتر است

حاجی گفت: پول

تازه عروس مجلس گفت: عشق

شوهرش گفت: یار

کودک دبستانی گفت: علم

حاجی پشت سرهم میگفت: پول، اگه نمیشه طلا

خسته شدم با تلخی گفتم: نه نمیشه

دیدم همه ساکت شدند

مادربزرگ گفت: مادرجان “عمر” است.

سیاوش که تازه از سربازی آمده بود گفت: کار

دیگری خندید و گفت: وام

یکی گفت: وقت . . .

خنده تلخی زدم و گفتم: نه

اما فهمیدم تا شرح جدول زندگی کسی را نداشته باشی

حتی یک کلمه سه حرفی آن هم درست درنمی آید!!!

باید جدول کامل زندگیشان را داشته باشی.

بدون آن همه چیز بی معناست.

هرکس جدول زندگی خود را دارد.

هنوز به آن کلمه سه حرفی خودم فکر میکنم.

شاید کودک پابرهنه بگوید: کفش

کشاورز بگوید: برف

ناشنوابگوید: صدا

و من هنوز در فکرم که چرا کسی نگفت:” خدا