مَن یک دخترم

اَز نوع چادُریَش

مَن خودَم را و خُدایَم را قبول دارم و این برایم اَز تمام دُنیا با اَرزش تر اَست

توی خیابان که راه میروم:

نَه نگران پاک شدن خَط خَطی هآی صورَتم هَستم

وَ نَه نگران مورد قبول واقع نَشدن

تنها دَغدَغِه ام عَقب نَرفتن چادرم هست و بس

مـــــَـــن ســـــاده امـــــــ

مــــــثـــل چـــــادرمــــــ

بـرای با من بودن باید ســـــاده بـــود

تــنــها هــمــیـــن

helvetica

جایی اگر نبود خدا را صدا کنید

باب الجواد(ع) و سایه ی ایوان طلا که هست . . .

اشک چشمم

بارشی است بی منتها

ابتدایش “ مشهد “ است و انتهایش “ کربلا “ …

اللهم ارزقنا کربلا…