بچه ‏ام کوچولو بود، از من بیسکویت خواست .

گفتم: امروز مى‏خرم. وقتى به خانه برگشتم فراموش کرده بودم .

بچه دوید جلو و پرسید: بابا بیسکویت کو ؟

گفتم: یادم رفت .

بچه تازه به زبان آمده بود، گفت: بابا بَده ، بابا بَده .

بچه را بغل کردم و گفتم: باباجان! دوستت دارم.

گفت: بیسکویت کو ؟

دانستم که دوستى بدون عمل را بچه سه ساله هم قبول ندارد .

نکته: چگونه ما میگوییم خدا و رسول و اهل بیت او را دوست داریم، ولى در عمل کوتاهى مى‏کنیم ؟

دختر کوچک به مهمان گفت: میخوای عروسکهامو ببینی؟
مهمان با مهربانی جواب داد: بله.
دخترک دوید و همه ی عروسکهاشو آورد، بعضی از اونا خیلی بانمک بودن
دربین اونا یک عروسک باربی هم بود.
مهمان از دخترک پرسید: کدومشونو بیشتر از همه دوست داری؟
… و پیش خودش فکر کرد: حتما” باربی.
اما خیلی تعجب کرد وقتی که دید
دخترک به عروسک تکه پاره ای که یک دست هم
نداشت اشاره کرد و گفت: اینو بیشتر از همه دوست دارم.
مهمان با کنجکاوی
پرسید: این که زیاد خوشگل نیست!
دخترک جواب داد:
آخه اگه منم دوستش نداشته

باشم دیگه هیشکی نیست که باهاش بازی کنه و دوستش داشته باشه ،

اونوقت دلش میشکنه …

نکته: آری، چه زیباست این گونه اندیشیدن.

سرمشق های آب بابا یادمان رفت

رسم نوشتن با قلم ها یادمان رفت

شعر خدای مهربان را حفظ کردیم

اما خدای مهربان را یادمان رفت

شخصی از آیت الله بهجت خواست که کتابی در زمینه اخلاق به او معرفی کند

ایشان فرمودند: به کتاب نیازی نیست این جمله کوتاه کافی است:

خدا می بیند…